روز دهم ماه مبارک رمضان سالروز وفات حضرت خدیجه (س) به محضر آقا امام زمان(عج) و شما شیعیان تسلیت عرض می کنم.
یکی از درخشانترین چهره های تاریخ اسلام خدیجه کبری (س) است که به حق مظهر مقاومت و تجلی ایمان می باشد هم او بود که در اولین ساعات بعثت پیامبر (ص) به او ایمان آورد و تا آخرین لحظات عمر بر این هدف پای فشرد و استقامت ورزید.
رسول خدا(ص) فرمودند: « مریم، خدیجه و فاطمه برترین زنان بهشتند» روایت شده است وقتی رسول اکرم(ص) در بستر احتضار بود فاطمه زهرا(س) درباره جایگاه آن حضرت در قیامت سوالاتی پرسید از آن جمله که : در آن روز مادرم خدیجه کبری کجاست؟ رسول خدا (ص) در جواب فرمودند: خدیجه در قصری است که چهار درب به سوی بهشت دارد.
عایشه می گوید: رسول خدا (ص) از خانه بیرون نمی آمد، مگر این که خدیجه (س) را یاد می کرد و برایش استغفار می نمود. روزی از او یاد کرد و من حسد بردم و گفتم: او پیرزنی بیش نبود، خدا بهتر از او را در عوض به شما داده است!
پیامبر خشمگین شد و فرمود : نه، به خدا قسم که بهتر از او به من نداده است؛ خدیجه! و دیگر کجاست مثل خدیجه؟ او به من ایمان آورد آن هنگام که مردم مرا انکار کردند، او مرا تصدیق کرد آن گاه که مردم مرا تکذیب می کردند. او با مال خود مرا یاری کرد و خداوند از میان همسران فقط از خدیجه به من فرزند داد. لذا می گویند: هر وقت پیامبر (ص) نام خدیجه را می شنید، گریه می کرد.
یکی از فضلا از قول آیت الله مجتهدی از علمای تهران نقل می کرد: شبی در نجف بعد از اتمام نماز جماعت پشت سر آیت الله شهید مدنی و خلوت شدن مسجد، ناگهان دیدم آقای مدنی به شدت شروع به گریستن کرد چون به من اظهار لطف داشتند به خودم جرات دادم و از ایشان علت گریه ناگهانی او را پرسیدم ایشان فرمودند: بعد از نماز یکی به من گفت امام زمان (عج) را دیده است که به او فرموده اند: ببین این شیعیان بعد از نماز بلافاصله به سراغ کارهای خود رفتند و هیچ کدام برای فرج من دعا نکردند. من هم تا این را شنیدم به شدت متاثر شدم و گریستم. آقای مجتهدی می گفت: بعدا متوجه شدم امام زمان (عج) این گلایه را به خود ایشان کرده بود.
ای شیعه مهدی(عج) ماه مبارک رمضان است ماه مهمانی خدا، ماه عبادت و استجابت دعا، آیا انصاف است که به مهمانی صاحب خانه بروی و برای ولیّش دعا نکنی؟! پیامبر اکرم (ص) بدین مضمون فرمودند: هرکس بعد از هر فریضه واجب در ماه مبارک رمضان دعای (اللهم ادخل علی اهل القبور السرور اللهم اغن کل فقیر .... ) را بخواند خداوند گناهانش را تا قیامت خواهد آمرزید.
مگر این دعا چیست که اینقدر فضیلت دارد که سفارش شده آنرا نه فقط ماه رمضان بلکه در طول سال خوانده شود. اگر خوب به مضامین این دعا توجه کنی خود متوجه می شوی که تمام این مضامین به اجابت نمی رسد مگر اینکه مهدی فاطمه(عج) بیاید. پس این دعا نوعی درخواست فرج از خدای مولای عشق است.
پس بیایید در این ماه مبارک دست بر دعا برداریم که:
اللهم کل لولیک الحجه بن الحسن.......
فرا رسیدن حلول ماه مبارک رمضان بر شما مبارک باد
مـاه رمضان شد می و میخانه بـــرافتاد
عیش و طرب و باده به وقت سحر افتاد
ای مردم به درستی که ماه خدا به برکت، رحمت و آمرزش به شما روی آورده، ماهی که نزد خدا بهترین ماهها و روزهای آن بهترین روزها و شبهای آن بهتری شبها و ساعات آن بهترین ساعتها است.
و آن ماهی است که به مهمانی خدا خوانده شده و از جمله گرامی داشته شدگان خداوند محسوب شده اید.
نفسهای شما در این ماه تسبیح خداوند است و خواب شما در آن عبادت و اعمال شما مورد قبول و دعای شما مستجاب می باشد.
با نیتهای صادق و دلهای پاک از خدا بخواهید که شما را در این ماه به روزه داری و خواندن قرآن کریم موفق گرداند. به درستی که شقی و دور از سعادت کسی است که در این ماه بزرگ از آمرزش الهی محروم بماند.
با گرسنگی و تشنگی خود در این ماه ، گرسنگی و تشنگی روز قیامت را به یاد آورید.
و بر فقیران و در ماندگان خود صدقه بدهید.
بزرگان خود را احترام نموده و بر کودکان خود مهربانی کنید و با خویشاوندانتان رفت و آمد نمائید.
زبانتان را از بیهوده نگاهدارید و دیدگان خود را از آنچه نگاه کردن بر آن جایز نیست، فرو پوشید و گوشهایتان را از آنچه شنیدنش روا نیست، فرو بندید.
و بریتیمان مردم مهربانی کنید تا پس از شما با یتیمانتان مهربانی کنند و کسی که در این ماه یتیمی را گرامی دارد خداوند در روز قیامت او را گرامی خواهد داشت.
و از گناهانتان به سوی خدا توبه و بازگشت نمائید و به وقت نماز دستها را به دعا بردارید، زیرا این اوقات والاترین ساعاتی است که خداوند (با عزت و جلال) به لطف و رحمت به سوی بندگانش نظر می کند و چون با او به راز و نیاز پردازند، پاسخشان دهد و هنگامی که او را ندا کنند لبیک گوید و زمانی که او را بخوانند اجابتشان کند....
فرازهایی از خطبه شعبانیه رسول مکرم اسلام(ص)
شخصی آمد خدمت حضرت امام حسن مجتبی (ع) عرض کرد: یک منزل ساخته ام دوست دارم که تشریف بیاورید و دعایی بفرمائید.
حضرت (ع) وارد منزل شد دید که خانه باشکوهی بنا کرده نگاهی به همه سوی آن منزل کرد و بعد فرمود:
اَخرَجتَ دَارَکَ و عَمَّرتَ دارَ غَیرِکَ. اَحَبَّک مَن فِی الارضِ و مَقتَکَ مَن فی السَّماء
خانه خود را خراب کردی و خانه دیگران را آباد نمودی. خاکیان و زمینیان تو را می ستایند و دوست می دارند ولی افلاکیان و آسمانیان تو را به دیده خشم می نگرند. یعنی: چرا از عمرت که می توانستی برای خود ذخیره آخرتی تهیه کنی، ولی بنایی ساختی که به دیگران منتقل شود تا گرفتار حساب آن باشی.
